W obszarze działań prośrodowiskowych dużo mówi się o ograniczaniu plastiku i recyklingu. Jak do tego się ma mikroplastik? Mikroplastik to stałe, nierozpuszczalne w wodzie cząstki plastiku o średnicy pięciu milimetrów lub mniejsze. Wyróżnia się mikroplastik pierwotny i wtórny. Mikroplastik pierwotny to świadomie wytwarzane małe cząstki stosowane np. w kosmetykach (np. pasty do zębów, peelingi, środki piorące itd.). Mikroplastik wtórny powstaje w wyniku rozpadu produktów z tworzyw sztucznych, zwłaszcza gdy produkty te przedostają się do środowiska. Według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody IUCN każdego roku do środowiska dostaje się 3,2 miliona ton mikroplastiku. Dlatego tym ważniejsze jest, aby zbierać tworzywa sztuczne, właściwie utylizować i poddawać recyklingowi.
Mikroplastik stanowi poważne zagrożenie przede wszystkim dla ekosystemów morskich. Ale ostatnie badania naukowców z Meksyku wskazują, że mikroplastik może się też gromadzić w tkankach jąder psów i ludzi. Może być to czynnik wpływający na zaburzenie płodności. Naukowcy odkryli, że najbardziej rozpowszechnionym polimerem zarówno w tkankach ludzkich, jak i psich był polietylen (PE), który jest używany do produkcji plastikowych toreb i butelek. U psów był to PVC, który jest używany w m.in. hydraulice przemysłowej, komunalnej i domowej.
artykuł: DOI: 10.1093/toxsci/kfae060
