Scynk aptekarski (Scincus scincus) to oryginalna jaszczurka, która zamieszkuje rozległe tereny Afryki Północnej, Półwyspu Arabskiego oraz Iran i Irak. Jej nazwa wzięła się stąd, że przez długie stulecia zwierzę to stosunkowo najłatwiej można było spotkać w… aptece. W wielu krajach basenu Morza Śródziemnego (i nie tylko) wysuszone lub spalone, a następnie sproszkowane ciała tych jaszczurek były bowiem (i nadal są) traktowane jako medykament skuteczny w leczeniu rozmaitych chorób, a także jako afrodyzjak i środek na zwiększenie płodności.
Scynk aptekarski preferuje typowe, piaszczyste pustynie o bardzo wysokiej wilgotności i dużych różnicach temperatur między dniem, a nocą. Dorasta maksymalnie do 20 cm długości, przy czym samce z reguły osiągają odrobinę większe rozmiary niż samice. Jaszczurka ta odznacza się specyficzną budową ciała (doskonale przystosowaną do „pływania” w sypkim piasku). Głowa jest mała, ze spiczastym pyskiem, a tułów krępy i opływowy. Kończyny są krótkie i mocne, podobnie masywny, dobrze umięśniony ogon stanowiący ok. 1/3 długości ciała (pełni on rolę analogiczną jak płetwa ogonowa ryb zapewniając we współpracy z łapami „napęd” zwierzęcia). Całe ciało pokrywają gładkie, ściśle przylegające łuski minimalizujące współczynnik tarcia. Wszystko to sprawia, że scynk aptekarski czuje się w piasku pustyni niczym przysłowiowa ryba w wodzie i może w ułamku sekundy ukryć się pod jego powierzchnią. Ciało jaszczurki ma barwę żółtobrązową z jaśniejszym, kremowym brzuchem. Grzbiet zdobią liczne, żółtobrązowe plamki, zaś na bokach występują dość regularnie ułożone ciemnobrązowe, pionowe pręgi. Takie ubarwienie idealnie maskuje gada wśród piasków pustyni chroniąc go przed wzrokiem potencjalnych drapieżników. Poza subtelnymi różnicami w wielkości dorosłych osobników dymorfizm płciowy u tego gatunku praktycznie nie występuje. Dlatego chcąc przekonać się, jakiej płci jaszczurkę posiadamy należy udać się z nią do specjalistycznego gabinetu weterynaryjnego, gdzie lekarz dokona badania i określi na tej podstawie, czy mamy do czynienia z samcem czy z samicą.
Scynki aptekarskie najlepiej pielęgnować w niewielkich grupach składających się z kilku osobników. Dla takiego stadka należy przygotować specyficznie urządzone terrarium (czy raczej – „piaskarium”) typu pustynnego. Powinno mieć wymiary nie mniejsze niż 80x40x40 cm, a – jeszcze lepiej 100x50x40 cm. Do jego budowy można wykorzystać duże akwarium z pokrywą. Należy wyposażyć je w silne oświetlenie, promiennik oraz żarówkę lub świetlówkę UV-B 10%. Na dnie wysypujemy warstwę drobnego, sypkiego piasku o wysokości co najmniej 15, a nawet 20 cm. Jeżeli korzystamy z piasku budowlanego zaleca się go przedtem dokładnie przesiać przez drobne sito aby usunąć wszystkie kamyki i zanieczyszczenia. Zamiast „czystego” piasku można również zastosować mieszankę piasku i żwirku kukurydzianego w proporcji 1:1. Na powierzchni piasku można ułożyć kilka niewielkich, lekkich kamieni i suchych kawałków drewna, ale będą one sukcesywnie zakopywane. Tak więc próby stworzenia wymyślnych aranżacji po prostu mijają się z celem.
Zalecana temperatura w terrarium w ciągu dnia powinna wynosić od 26 do 32ºC, a bezpośrednio pod promiennikiem może przekraczać 40ºC. Nocą powinna spadać do 22–24ºC. Wilgotność w pomieszczeniu należy utrzymywać na poziomie poniżej 50%. Niewielki fragment powierzchni podłoża należy codziennie, regularnie zwilżać. Od czasu do czasu w terrarium należy też umieszczać płaską miseczkę z niewielką ilością wody (nie może być zbyt głęboka, bo krótkonożne jaszczurki łatwo mogłyby się w niej utopić). Długość dnia powinna wynosić od 12 do 13 godzin. Żarówkę lub świetlówkę UV-B należy włączać codziennie na 8-10 godzin. W celu zautomatyzowania obsługi ogrzewania i oświetlenia terrarium warto zaopatrzyć w termoregulator oraz godzinowe włączniki poszczególnych źródeł światła.
Scynki aptekarskie należą do jaszczurek stosunkowo łatwych w pielęgnacji, godnych polecenia nawet dla początkujących miłośników terrarystyki. Odznaczają się aktywnością dzienną. Wylegują się na powierzchni piasku (najczęściej częściowo w nim zagrzebane), zaś spłoszone błyskawicznie się w nim zakopują. Ich wyżywienie nie sprawia większych kłopotów. W naturze polują głównie na chrząszcze, mrówki i inne owady pustynne, ale także na skorpiony i pająki, zaś wyrośnięte okazy są w stanie poradzić sobie nawet z niewielkimi jaszczurkami. Mięsną dietę uzupełniają nasionami, a nawet kwiatami. W terrarium chętnie zjadają wszelkie owady karmowe (szarańczę, świerszcze, larwy mącznika, karaczany). Młode okazy powinny być karmione codziennie, zaś dorosłe 3-4 razy w tygodniu. Owady należy posypywać preparatem mineralno-witaminowym dla jaszczurek. Uzupełniająco, raz na jakiś czas zwierzętom można podać niewielką ilość papki z rozgniecionych owoców, np. jabłek (nie zjedzone resztki należy szybko usunąć). W dobrych warunkach osobniki tego gatunku dożywają w terrarium do 10, a nawet więcej lat.
Ze względu na wyjątkowo skryty tryb życia scynków aptekarskich stosunkowo niewiele wiadomo o biologii ich rozrodu. Przez długi czas sądzono, że są to zwierzęta jajożyworodne, okazało się jednak, że samice składają jaja inkubowane w gorącym piasku pustyni. W warunkach hodowlanych jaszczurki te sporadycznie się rozmnażają. Jaj jest zwykle od 2 do 5. Należy przenieść je do inkubatora. Młode wykluwają się ok. 60–75 dniach. Początkowo najlepiej karmić je larwami mącznika i drobnymi szarańczakami. Obficie karmione rosną stosunkowo szybko.