Naukowcy zbadali wpływ nagłej zmiany diety w kontrolowanych warunkach, jako metody kontrolnej do oceny oporności bioty jelitowej i testowania substancji dodatkowych wpływających na zdrowie jelit. Badania objęły 24 dorosłe psy rasy beagle, które przeszły z karmy suchej na mokrą karmę o wysokiej zawartości białka. Naukowcy najpierw karmili psy standardową ekstrudowaną suchą karmą zawierającą 26% białka, 12% tłuszczu i 52% węglowodanów. Beagle jadły tę dietę przez 29 dni. Następnie badacze nagle przeszli na karmę w puszkach o wysokiej zawartości białka, zawierającą 43% białka, 29% tłuszczu i tylko 16% węglowodanów, którą psy spożywały przez kolejne 29 dni. Ta nagła zmiana w diecie spowodowała mierzalne zmiany fizjologiczne i mikrobiologiczne. Pozorna całkowita strawność suchej masy, materii organicznej, białka surowego i energii brutto wzrosła. Jednak strawność i metabolizowalna energia diety spadły, co sugeruje kompromis między wchłanianiem makroskładników a wykorzystaniem energii. Konsystencja kału również uległa zmianie. Po zmianie diety stolce były bardziej wilgotne i mniej uformowane. Na poziomie mikrobiomu zmiana diety zmniejszyła liczbę korzystnych bakterii, jak Turicibacter i Lactobacillus, podczas gdy bakterie oportunistyczne i potencjalnie patogenne, w tym Fusobacterium, Peptacetobacter hiranonis, Escherichia coli i Clostridium perfringens, namnożyły się. Zmiany te znalazły odzwierciedlenie w tymczasowym wzroście wskaźnika dysbiozy i biomarkerów zapalnych, takich jak immunoglobulina A i białko C w osoczu. Metabolicznie, zmiana diety doprowadziła do znaczących zmian w profilach kwasów tłuszczowych SCFA w kale i zwiększonych stężeń amoniaku w kale. Poliaminy, zwykle powiązane ze zdrowiem komórek jelitowych, spadły przy podawaniu diety mokrej, podczas gdy monoaminy, takie jak indol i kwas indolo-3-octowy wzrosły, co dodatkowo wskazuje na stres bakteryjny lub zmiany profilu. Jednak kilka wskaźników zaczęło się normalizować pod koniec badania, co sugeruje adaptacyjną odpowiedź mikrobiobioty na nową dietę. Naukowcy zauważyli, że ta adaptacyjna zdolność wskazuje na użyteczność tego modelu w ocenie działania składników funkcjonalnych mających na celu zwiększenie odporności jelitową.
Artykuł: https://doi.org/10.1093/jas/skaf143
