Naukowcy z Uniwersytetu Warszawskiego przeanalizowali aktywność gęstość występowania dwóch gatunków kleszczy, pospolitego I.ricinus i łąkowego D. reticulatus. Kleszcze zbierano w różnych miejscach miejskich Warszawy i na wsiach (w sezonie 2021). Badania wykazały, że kleszcz łąkowy występuje już od początku wiosny, osiągając szczyt zagęszczenia w kwietniu oraz maju, ale jest również aktywny szczególnie w trakcie łagodnej zimy. Aż 64% przebadanych kleszczy było nosicielami bakterii Rickettsia. Kleszcze pospolite są natomiast obecne od początku kwietnia, osiągały szczyt występowania również w kwietniu oraz maju. 14,3% przebadanych kleszczy zawierało materiał genetyczny bakterii Borrelia.

Wskazano, że zagęszczenia kleszczy są zależne od typu siedliska. W siedliskach rolnych takich jak pola uprawne, występowanie kleszczy jest niższe niż w porównaniu z siedliskami półnaturalnymi np. ugorami czy lasami wiejskimi. Wysokie zagęszczenie kleszczy pospolitych odnotowano na terenach miejskich. W parkach miejskich ich zagęszczenie było prawie dziesięciokrotnie wyższe niż w obiektach leśnych. Ich wysokie występowanie odnotowano również na polach uprawnych. Co do zależności od warunków środowiskowych wzrost temperatury wiosną wpływał na gęstość występowania kleszczy pospolitych, natomiast nie wykazano zależności od wilgotności. U kleszczy łąkowych nie odnotowano zależności ilości ich występowania od temperatury i wilgotności. W przypadku obu tych rodzajów kleszczy – większy wpływ na ich występowanie ma typ siedliska i pora roku. Największą liczebność kleszczy łąkowych, których obawiają się opiekunowie psów, zaobserwowano na ugorach obejmujących obszary wiejskie i miejsce, na łąkach, lasach oraz na polach uprawnych.

Artykuł z badania: https://doi.org/10.1186/s13071-025-06793-0